Sunday 19 April 2009

FOOD FOR THOUGH

ပူျပင္းလွတဲ့ သဲေသာင္ျပင္မွာ ကုန္တင္ကားအစုတ္ၾကီးကို ပင္ပန္းၾကီးစြာ စီးနင္းလိုက္ပါရင္း၊ ရုတ္တရက္ လမ္းေဘးကို လွမ္းၾကည့္လုိက္မိတယ္။ ဘုရား၊ ဘုရား..... လူလို့အမည္သညာတစ္ခုသာေပးႏိုင္ေတာ့ေသာ လူမပီသ၊ လူရုပ္မေပါက္ေတာ့တဲ့ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္။ ေသမင္းကေခၚမယ့္အခ်ိန္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က လင္းတငွက္က ေစာင့္ဆိုင္းေျပာျပေနတာ နားေထာင္ေနရသလိုဘဲ။ အျဖစ္ဆိုးလိုက္တာ။
ခ်က္ခ်င္း စီးလာတဲ့ကားကို ရပ္ခိုင္းျပီး ကေလးငယ္ဆီ အေျပးသြားမိတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာ ဘာမွမရွိတဲ့ မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္တစ္စံုက ေသြးေတြလူးေနတဲ့ မိခင္ကို လွမ္းၾကည့္ေနရွာတယ္။ ကေလးငယ္ကို ရုတ္တရက္ ေပြ.ခ်ီလိုက္ေတာ့ ေကာ္ပက္ရုပ္တစ္ရုပ္ထက္ေတာင္ ေပါ့ပါးျပီး ေအးစက္ေဖ်ာ့ေတာ့ေနေလရဲ့။
ရုတ္တရက္ ဂ်စ္ကား၃စီး ေသနတ္ေတြတရပ္စပ္ပစ္လို.၊ သူတို.ပစ္ေနတာ လူေတြဆိုတာေရာ သိရဲ့လားမသိ။ ေသနတ္ေတြပစ္ေနတုန္းက ေၾကာက္လန္.တၾကားေျပးလႊားေနတဲ့ လူေတြက ဆန္အိတ္ေတြလဲေတြ.ေရာ ေသမွာလဲ မေၾကာက္ေတာ့ဘဲ ေသနတ္သမားေတြကို ျပန္ခုခံရင္း၊ အစာလုပြဲေတြ စေတာ့တာပါဘဲ။
Angelina Jolie ရဲ့ ရုပ္ရွင္ကားတစ္ကားပါ။ ရုပ္ရွင္နာမည္လဲမသိပါဘူး။ ျဖတ္ကနဲ ၾကည့္လိုက္ရတဲ့ တစ္ပိုင္းတစ္စေလးပါဘဲ။ ရင္ထဲကို လာထိတယ္။ ဆက္မၾကည့္ရက္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္လာတယ္။ ေလာကၾကီးမွာ ဒီလိုမညီမွ်မွဳေတြ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ အဆံုးသတ္မွာလဲ။

No comments: