Thursday 26 February 2009

http://www.zawphyowai.co.cc/2009/02/blog-post_8231.html အတြက္ ဆက္လက္ခံစားေပးျခင္း

http://www.zawphyowai.co.cc/2009/02/blog-post_8231.html
ဒီပို.စ္ေလးကို ဖတ္မိျပီး ကိုယ္လဲ ဒီသူငယ္ခ်င္းေျပာတာနဲ့ ပတ္သက္ျပီး ထပ္တူထပ္မွ် ခံစားမိပါတယ္။
တကယ္ပါ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ ဘ၀ဟာ အစစအရာရာ မလံုျခံဳလွပါဘူး။ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ အားငယ္ျခင္း၊ လူမွဳေရးရာ အခက္ခဲတခ်ိဳ.ရွိရျခင္း၊ က်န္ခဲ့တဲ့ မိသားစု ၀င္ေငြတစ္ခုနဲ့ ရပ္တည္ႏိုင္ေရး အစ၇ွိသျဖင့္ ခက္ခဲမွဳ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ အခုမွသာ ႏိုင္ငံျခားသားနဲ့ အတူသြားလို. ဒီလိုျဖစ္ရတယ္ဆိုျပီး အျပစ္ေျပာဆိုၾကတဲ့သူမ်ားသာ၇ွိေပမယ့္ ကိုယ့္ျမန္မာကေရာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလို.လဲ။ အခ်င္းခ်င္း ၾကီးႏိုင္ငယ္ညွင္းလုပ္တယ္၊ လုပ္ငန္းခြင္ထဲ အသစ္ေရာက္လာရင္ အကူအညီေပးဖို.ထက္ ႏွိမ္ထားမွ ဆိုတဲ့စိတ္နဲ့ လူေတြ (လူတိုင္းမဟုတ္ပါ) ၊ ႏိုင္ငံျခားသားအထက္လူၾကီးေရွ.မွာ မ်က္ႏွာေကာင္းရဖို. ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ေခ်ာက္ခ်တတ္သူေတြ၊ ေသးေသးေလးတစ္ခုကို ပံုၾကီးခ်ဲ့ ျမိန္ေရယွက္ေရ အတင္းထုိင္ေျပာတတ္သူေတြ။ ဒီလို လူေတြၾကားမွာ အခုမွ ႏိုင္ငံျခားကို စေရာက္တဲ့ အသစ္ျမန္မာတစ္ေယာက္အေနနဲ့ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္အားငယ္ရပါတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ သူ.ကို အားေပးတဲ့သူဟာ ဘာလူမ်ိဳးဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူ့အတြက္ေတာ့ ယာယီအားကိုးေဖာ္၊ မိတ္ေဆြေကာင္း တစ္ေယာက္ဘဲေလ။ ႏိုင္ငံျခားသားနဲ့တြဲလို. မေကာင္းဘူးဘဲထား၊ ကိုယ့္ျမန္မာထဲကေရာ မ်က္စိေရွ.တင္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးပ်ိဳေတြကို အိမ္ေထာင္သည္ ျမန္မာအမ်ိဳးသားေတြက girl friend ဆိုျပီး ႏိုင္ငံျခားေရာက္တုန္း အေပ်ာ္တြဲေနၾကတာကေရာ ရင္နာစရာပိုမေကာင္းဘူးလား။ ေျပာေတာ့ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ေစာင့္ေရွာက္မယ္ဆို။ ျပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္ မိန္းကေလးကမွ အေနအထုိင္မတတ္တာတဲ့၊ ငါတို.က ေယာက်ာ္းေလးဘဲ ရလို.ကေတာ့ မေရွာင္ဘူးတဲ့။ ေယာက်ာ္းေလးမွာ အျပစ္မရွိဘူးတဲ့။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ သူတို.က ပိုက္ဆံစု ျမန္မာျပည္က မိန္းမနဲ့ ကေလးဆီျပန္၊ ဒီမွာ နာမည္ပ်က္နဲ့ က်န္ခဲ့ရတဲ့ မိန္းကေလးေတြကေတာ့ ပိုက္ဆံလဲကုန္(အဲဒီအမ်ိဳးသားကို ေထာက္ပ႔ံလိုက္ရလို.ေလ) ၊ ဘ၀လဲပ်က္ မ်က္ရည္နဲ့မ်က္ခြက္ပါ။ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ တကယ္ၾကံဳေတြ.ေနရတာပါ။
အခု ဒီျမန္မာအမ်ိဳးသမီး ဆံုးရတဲ့ျဖစ္စဥ္ကလည္း သူ့မိတ္ေဆြ ေကာင္ေလး သတ္တယ္၊ မသတ္ဖူးဆိုတာ ဘယ္သူမွ တပ္အပ္မေျပာႏိုင္ေသးပါဘူး။ အမွဳလဲ မေပၚေသးပါဘူး။ ျပီးေတာ့ သူ.မိတ္ေဆြလို. သတင္းစာမွာ အတိအလင္းေရးသားထားတာပါ။ boy friend လို.မေရးထားပါဘူး။
ျပီးေတာ့ သူမေနတဲ့ အေဆာင္နားမွာ ေဆာက္လက္စ construction လုပ္ငန္းေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ Construction လုပ္ငန္း၊ အလုပ္ၾကမ္းဆိုတာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ပါကစတန္လူမ်ိဳးေတြ အမ်ားစုလုပ္ကိုင္ၾကပါတယ္။ သူတို.ဟာ အလုပ္သမားလူတန္းစားထဲမွာ လခအနိမ့္ဆံုး၊ ေအာက္ဆံုးအလုပ္မ်ိဳးကို လုပ္ကိုင္ျပီး အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းရသူမ်ိဳးေတြပါ။ မိသားစုေတြကိုလဲ အတူေနဖို. မေခၚႏိုင္ၾကပါဘူး။ မ်ားေသာအားျဖင့္ လိင္စိတ္ျပင္းျပသူမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။ ပညာကင္းမဲ့သူမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။
အမ်ားစုရဲ့ အထင္ကေတာ့ ဒီအမ်ိဳးသမီး ညဘက္ အိမ္အျပန္ Construction ဘက္က ျဖတ္တုန္း အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ေယာက္က သားမယားျပဳက်င့္ျပီး၊ သတ္လိုက္တယ္လို. ထင္ေၾကးေပးၾကပါတယ္။ ဒါဟာလဲ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မ်ားပါတယ္။ သူမနည္းတူ 2008 ခုႏွစ္မွာလည္း ဒီလို construction ပတ္၀န္းက်င္မ်ိဳးမွာ အာဖရိကလူမ်ိဳး အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး အသတ္ခံခဲ့ရဖူးပါတယ္။
ဒီလိုနည္းနဲ့သာ အသတ္ခံရတာဆိုရင္ေတာ့ အျပစ္ေျပာဖို.ထက္ သနားဖို.ေတာင္ေကာင္းေနပါျပီ။ သူမ ေလာ္လီတာမွမဟုတ္တာ၊ ကံဆိုးတာေလ။
ျမန္မာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ့ ဘုရားမဲ့ တရားမဲ့ႏိုင္ငံမွာ အေသဆိုးနဲ့ ေသခဲ့ရပါျပီ၊ သြားေလသူကို ဘာလို.မ်ား နာမည္ထပ္ဖ်က္ခ်င္ၾကတာလဲ။ သူမ မေကာင္းေၾကာင္း ထိုင္ေျပာၾကမယ့္အစား ေကာင္းရာသုဂတိလားႏိုင္ဖို. ဆုေတာင္းေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ထို.အတူဘဲ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဆိတ္ကြယ္ရာမ်ိဳး၊ ညဘက္ေနာက္က်ခ်ိန္မ်ိဳးမွာ တစ္ေယာက္တည္း သို.မဟုတ္ စိတ္မခ်ရတဲ့သူမ်ားနဲ့ အျပင္မထြက္ဖို. အၾကံျပဳခ်င္ပါတယ္။ မျဖစ္ႏိုင္လို.ထြက္ရတယ္ဆိုလဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကာကြယ္ဖို. လက္နက္တစ္ခုခု၊ emergency call number ၊ စိတ္ခ်အားကိုးရမယ့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္ေခၚသြားျခင္းတို.ကို လုပ္ေစခ်င္ပါတယ္။ အားလံုးဘဲ ေဘးရန္ကင္းရွင္းႏိုင္ၾကပါေစလို. ဆုေတာင္းပါတယ္။

Family Photo

ဒီတစ္ခါေတာ့ ကိုယ္တို. လက္ရွိေနထိုင္ေနတဲ့ Arab ႏိုင္ငံသူမိသားစုရဲ့ ျပံဳးခ်င္စရာဓာတ္ပံုေလးကို တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒီဓာတ္ပံုေလးကို Forward Mail ထဲက ရထားတာမို.လို. ျမင္ဖူးျပီးသားလဲ ျဖစ္ၾကမွာပါ။ ဒီပံုေလးကိုၾကည့္ျပီး ကိုယ္ေတြးမိတာေလးတစ္ခုရွိပါတယ္။ Arab ႏိုင္ငံေတြမွာ အ၀တ္အစားကို ကန့္သတ္ခ်က္မရွိပါဘူး။ (ဥပုသ္ကာလမွာ အတို၊အျပတ္ မ၀တ္ရတာကလြဲလို.ေပါ့)။ ၀တ္ခ်င္တဲ့ အ၀တ္အစားကို လြတ္လပ္စြာ ၀တ္ဆင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ အဲလို တြင္က်ယ္စြာ ခြင့္ျပဳထားေပမယ့္ သူတို.Local မိသားစုေတြကေတာ့ Local ၀တ္စံုကို ေယာက်ာ္း၊ မိန္းမ မေရြး ႏွစ္သက္စြာ ၀တ္ဆင္ၾကပါတယ္။ ဘယ္သူကမွ by force နဲ့ မ၀တ္ခိုင္းပါဘူး။ အမ်ိဳးသားမ်ားက အျဖဴေရာင္၀တ္ရံုရွည္၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားက အနက္ေရာင္ ၀တ္ရံုရွည္နဲ့ မ်က္ႏွာအုပ္။ ေနရထုိင္ရေတာ္ေတာ္ခက္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူတို.က ဒီ၀တ္စံုကို ဂုဏ္ယူ၀ံ့ၾကြားစြာ ၀တ္ဆင္ၾကပါတယ္။ ဒီ၀တ္စံု၀တ္ျပီး ေတာ္ရံုတန္ရံု (ဥပမာ- သူမ်ားကားေမာင္းေပးတာ) မ်ိဳးလုပ္မိရင္ေတာင္ လက္မခံၾကပါဘူး။ ဂုဏ္သေရရွိ Arab ႏိုင္ငံသားသာ ၀တ္ခြင့္ရွိတဲ့ ရိုးရာ၀တ္စံုပါ။ ႏိုင္ငံျခားသားေတာင္ ၀တ္ခ်င္ရင္ ၀တ္ၾကည့္ျပီး ဓာတ္ပံုရိုက္၊ ျပီးရင္ ျပန္ခၽြတ္ရပါတယ္။
ကိုယ္တို. ႏိုင္ငံမွာသာ ကိုယ့္ျမန္မာ၀တ္စံုေလးကို အဲလိုတန္ဖိုးထား ၀တ္တတ္ၾကရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပါ။ အခုေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကအစ တန္ဖိုးမထားတတ္ေသးပါဘူး။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ ဒီပံုေလးကို ၾကည့္ျပီး ရီလိုက္ၾကပါဦး။








Saturday 21 February 2009

Terry Fox Run

TERRY FOX RUN တဲ့။ မေန့က Feb 20 မနက္ခင္းမွာ အေျပးျပိဳင္ပြဲေလးတစ္ခုက်င္းပသြားတယ္။ ပြဲတိုင္းေက်ာ္ Ghostbell တစ္ေကာင္ကေတာ့ ဖ်ားေနလို. ဒီတစ္ခါ၀င္မႏႊဲလိုက္ရဘူးေလ။ ကိုယ္တိုင္၀င္မျပိဳင္လိုက္ရတဲ့ Terry Fox Run ဆိုတာဘာပါလိမ့္လို. ေတြးျပီး၊ အြန္လိုင္းေပၚ တတ္ရွာလိုက္တာ Terry ဆိုတဲ့ လူငယ္ေလးရဲ့ ေလးစားဖြယ္ေကာင္းတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို ေတြ.ရွိခဲ့ရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတို.လဲ မသိၾကေသးတဲ့သူမ်ားရွိရင္ ဖတ္လို.ရေအာင္ ဒီpost ေလးကိုတင္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။
Terry ကို Winnipeg, Manitoba, Canada's west coast မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ Terry က ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ကတည္းက အားကစား လွဳပ္ရွားမွဳေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားမွာ ပါ၀င္ခဲ့သူပါ။ သူအသက္၁၈ႏွစ္အရြယ္၊ ၁၉၇၇ခုႏွစ္ေရာက္ေတာ့ osteogenic sarcoma လို.ေခၚတဲ့ အရိုးကင္ဆာ ျဖစ္ျပီး၊ သူရဲ့ ညာဘက္ေပါင္ (ဒူးအထက္ ၆လက္မ ကေနစျပီးေတာ့) ျဖတ္ပစ္ခဲ့ရပါတယ္။
သူေဆးရံုတတ္ေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူဟာ အျခားေသာကင္ဆာေရာဂါျဖစ္ေနတဲ့ သူမ်ားကို သတိထားမိခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ ကင္ဆာေရာဂါသည္ ကေလးမ်ားကိုေပါ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူဟာ ကေနဒါျမိဳ.ကို ျဖတ္ေျပးမယ့္ခ၇ီးစဥ္တစ္ခုကို လုပ္ျပီး ကင္ဆာေရာဂါ သုေတသနျပဳႏိုင္ရန္အတြက္ ရန္ပံုေငြရွာဖို. ခိုင္မာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုခ်ခဲ့တယ္။
သူကအဲဒီခ၇ီးစဥ္ကို "the Marathon of Hope" တဲ့။
၁၉၈၀ခုႏွစ္၊ April လ ၂၀ရက္ေန့မွာ St. John’s, Newfoundland ကေနစတင္ျပီး၊ ကူညီအားေပးသူ အနည္းငယ္နဲ့ သူ.ရဲ့ အေျပးခရီးစဥ္ကို စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၈လၾကာတဲ့အခါမွာေတာ့ 5,000 kilometres (3,107 miles) ေျပးလို.ျပီးစီးခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို ခရီးၾကမ္းၾကီးကိုေျပးရတာ သူ.လိုကင္ဆာေရာဂါ ေ၀ဒနာ၇ွင္တစ္ေယာက္အေနနဲ့ လြယ္ကူမွဳမရွိပါဘူး။ သူ.ရဲ့ မြန္ျမတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္သာ ဒီလိုေျပးႏိုင္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သူက တစ္ေန့ကို 42 kilometres (26 miles) ေလာက္ ကေနဒါကို ျဖတ္ျပီးေျပးပါတယ္။ ေအာင္ျမင္မွဳအျပည့္နဲ့ သူ.ရဲ့ဒီခရီးစဥ္က ကေနဒါႏိုင္ငံအေနနဲ့ ဘယ္ေတာ့မွေမ့မရႏိုင္တဲ့ မွတ္တမ္းတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
စက္တင္ဘာလ ၁ရက္ေန့ 5,373 kilometres (3,339 miles) ေျပးအျပီး ၁၄၃ရက္ေျမာက္ေန့မွာ Terry ဟာသူ.ရဲ့ေျပးျခင္းကို Thunder Bay, Ontario နားမွာရပ္တန့္လိုက္ရပါတယ္။ ဘာလို.လဲဆိုေတာ့ သူ.ရဲ့ကင္ဆာဆဲလ္ေတြဟာ အဆုတ္ထိျပန့္ပြားလာလို. ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၈၁၊ June လ၂၈ရက္ Terry အသက္ ၂၁ႏွစ္မွာ ဆံုးပါးသြားခဲ့ရပါတယ္။
သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္က်ဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ.ရဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီေန့ထိ ကင္ဆာသုေတသနျပဳလုပ္ငန္းအတြက္ Terry နာမည္နဲ့ လွဴဒါန္းမွဳရရွိေငြဟာ USD400 million အထက္မွာ၇ွိေနပါတယ္။ Terry ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့ အေျပးျပိဳင္ပြဲေတြကလည္း ကေနဒါတြင္မက ကမာအ၀ွမ္းမွာ က်င္းပလ်က္ရွိၾကပါတယ္တဲ့။
ကိုယ္သိသမွ် Terry Fox Run ျဖစ္ေပၚလာပံုေလးပါ။ ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါဘဲကြယ္။

Thursday 19 February 2009

Abu Dhabi ရဲ့ ကူးသန္းသြားလာေရး

အင္း....ေလွျပိဳင္ပြဲျပီးကတည္းက အလုပ္ဘက္ကို အာရံုျပန္ထားဖို. စိတ္ကူးျပီး၊ အိုဗာတိုင္ေလး တစ္ရက္ဆင္း ေပးလိုက္တာ ခ်က္ခ်င္းဖ်ားျပီး၊ Sick leave ၂ရက္ယူလိုက္ရပါေရာလား။ ဒီေန့က ဒုတိယေန့ေပါ့။ မေန့ကေတာ့ Sick leave ရတာနဲ့ အစ္မအိမ္ကို ေျပး၊ ေနမေကာင္းတာ ေျပာျပီး ခ်က္ေကၽြးသမွ်ဇိမ္နဲ့ စားေသာက္ အိပ္။ ရွယ္ဘဲ။ ဒီေန့ေတာ့ အစ္မလုပ္တဲ့သူ အလုပ္သြားေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာေလး ကလိျပီး အပန္းေျဖ။ တစ္ေန့လံုး အိပ္လိုက္၊ ကြန္ပ်ဴတာၾကည့္လိုက္နဲ့ မနက္ဖန္ အလုပ္ျပန္ဆင္းဖို.ေတာင္ ပ်င္းေနျပီ။
အပ်င္းေျပၾကည့္ဖို.ဖြင့္လိုက္တဲ့ KBS channel ကလည္း ရုပ္ရွင္မျပဘဲ သတင္းေတြလာေနေလရဲ့။ ဘာလုပ္ရရင္ ေကာင္းမလဲဆိုျပီး၊ ဘေလာ့ကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ထေနာင္းက အသစ္လာေခ်ာင္းတယ္တဲ့။ တကယ္ေတာ့ သယ္ရင္းရဲ့ နာကိုယ္တိုင္လဲ အသစ္ေရးရဖို. စိတ္ကူးရွိေသာ္ျငားလည္း ဦးေႏွာက္က မထြက္။ မေရးရေသးဘူးလို.ထင္တဲ့ ကိုယ္တို. အဘူဒါဘီရဲ့ ယာဥ္စီးျခင္းကိစကို ေရးလိုက္ဦးမယ္။ (တိုတိုေလးေရးရင္ရလို....အဟီး)
Abu Dhabi, Dubai ႏိုင္ငံေတြမွာ အဓိကအားျဖင့္ ကူးသန္းသြားလာေရးကုိ taxi အသံုးျပဳၾကပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံေတြမွာ bus ကားအသံုးျပဳသူဦးေရာ နည္းပါးပါတယ္။Abu Dhabi ေရာက္ကာစကဆို Bus ကားလံုး၀မရွိပါဘူး။ ျပီးခဲ့တဲ့ 2008, August လေလာက္ကမွ Bus ေတြစတင္ေျပးဆြဲေပးပါတယ္။ Bus ကားခကိုေတာ့ ၂၀၀၈ႏွစ္ကုန္ထိ အလကားပို.ေဆာင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အခုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ႏွဳန္းထားနဲ့ ပို.ေဆာင္ေပးလဲ မသိပါဘူး။ (အဟီး.. ေရးခ်င္ေသာ္ျငားလည္း အခ်က္အလက္က ေသခ်ာသိဘူး)
Bus ကားကိုေတာ့ အလုပ္ၾကမ္းသမားလူတန္းစားမ်ားျဖစ္တဲ့ ပါကစတန္၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ အိႏိယနဲ့ နီေပါ လူမ်ိဳးမ်ားသာ အစီးမ်ားပါတယ္။ တခ်ိဳ. အလုပ္မွ ferry မစီစဥ္ေပးေသာ ကုန္တိုက္၀န္ထမ္းအခ်ိဳ.လဲ စီးလာၾကတာ ေတြ.ရပါတယ္။
TAXI ကိုေတာ့ သာမာန္ အလုပ္သမား လူတန္းစားအမ်ားစုနဲ့ ခရီးသြားဧည့္သည္မ်ား စီးၾကပါတယ္။ TAXI ခကို မီတာနဲ့ ေပးရေပမယ့္၊ တခ်ိဳ.ေနရာေတြကို ညိွႏွိဳင္းေစ်းနဲ့ လိုက္ပို.ၾကတာမ်ားပါတယ္။ ကားေမာင္းသူ အမ်ားစုဟာ ပါကစတန္နဲ့ နီေပါလူမ်ိဳးသာမ်ားပါတယ္။ Abu Dhabi မွာ ေျမေအာက္ရထား လံုး၀မရွိပါဘူး။ စက္ဘီစီးသူ လူနည္းစုရွိေသာ္လည္း၊ ဆိုင္ကယ္စီးသူ မရွိပါ။ (ဥပေဒအရ ပိတ္ပင္ထားတယ္ ထင္ပါတယ္။) အခ်ိဳ. စားေသာက္ဆိုင္မ်ားမွ ပို.ေဆာင္ေရး၀န္ထမ္းအခ်ိဳ.သာ စကူတာေလးေတြ စီးတာေတြ.ရတတ္ပါတယ္။
ကိုယ္ပိုင္ကားကေတာ့ ေျပာမေနနဲ့ေတာ့ ေပါ့ေနာ္။ အခ်မ္းသာဆံုးေရနံ သူေဌးၾကီးေတြေနတဲ့ တိုင္းျပည္မွာ ေနာက္ဆံုးေပၚကားမ်ိဳးစံုကို ေတြ.ရပါတယ္။ တစ္စီးလံုး ေရႊျဖဴနဲ့ လုပ္ထားတဲ့ ကားေတြ၊ ေရႊဘယ္ႏွကာရက္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ကားေတြ၊ နံပါတ္ေတာင္မထြက္ေသးတဲ့ ေနာက္ဆံုးေပၚကားေတြကေတာ့ Shake လို.ေခၚတယ္ အာရပ္ေစာ္ဘြားၾကီးေတြရဲ့ လက္ေအာက္မွာ ရွိေနပါတယ္။ အခုဒီဘက္မွာ ေခတ္စားေနတာကေတာ့ သူေဌးေတြက ကားမျပိဳင္ေတာ့ဘဲ သေဘၤာျပိဳင္ေနၾကပါတယ္။ ဆိပ္ကမ္း Marina ေတြမွာ ရပ္ထားတဲ့ သေဘၤာေတြရဲ့ လွခ်က္ကေတာ့ဗ်ာ ေျပာမေနနဲ့။ သေဘၤာတစ္ညရပ္ခတင္ ကိုယ္တို. တစ္ႏွစ္စာလုပ္ခထပ္ပိုတယ္ခင္ဗ်။
ဒီႏိုင္ငံမွာ ကားေစ်းက အနိမ့္ဆံုး DHS 30,000 ျမန္မာေငြနဲ့ဆို ၉,၀၀၀,၀၀၀က်ပ္ဆိုရင္ ဆလြန္းကားေလးဘာေလး 2006 ေမာ္ဒယ္ေလာက္ေတာ့ ရႏိုင္တယ္။ ရန္ကုန္ကားေစ်းထက္စာရင္ေတာ့ သက္သာတယ္ ေျပာႏိုင္တာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ေစ်းၾကီးတာက ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ခပါ။ လမ္းေပၚမွာ Speed အျမင့္ဆံုးတင္ျပီး ေမာင္းတတ္တဲ့ ကားေတြေၾကာင့္ ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ ကိုေတာ္ရံုေမာင္းတတ္ရံုနဲ့ မေပးပါဘူး။ လိုင္စင္ရဖို. သင္တန္းကို အၾကိမ္ၾကိမ္တတ္ျပီးမွ ထုတ္ေပးပါတယ္။ ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ရဖို.က Dhs 10,000 ေလာက္ကုန္ခ်င္ကုန္တတ္ပါတယ္။ ကားခရဲ့ ၃ပံုတစ္ပံုေလာက္ေပါ့။ ယာဥ္ကို အရွိန္ႏွဳန္းအျမင့္နဲ့ ေမာင္းတတ္လို.လားမသိဘူး ယာဥ္တိုက္မွဳေတြကေတာ့ ဒုနဲ့ ေဒးပါဘဲ။ ရဲကလဲ ေရာက္တာျမန္သလားမေမးနဲ့၊ ၅မိနစ္ထပ္ပိုမၾကာပါဘူး။ ဘာျပသနာျဖစ္ျဖစ္ ရဲေခၚလို.ရပါတယ္။ taxi ခ ပိုေတာင္းတာက အစေပါ့။
ကိုယ္သိသေလာက္ Abu Dhabi ရဲ့ ကူးသန္းသြားလာေရး ကိုသူငယ္ခ်င္းတို.ကို မွ်ေ၀တာပါ။ လိုေနတာ၊ ပိုသြားတာ၊ မွားေနတာေတြလဲ ရွိမွာပါ။ ကိုယ္သိသမွ်ကိုဘဲ ခ်ေရးျဖစ္တာပါ။

Sunday 15 February 2009

Saturday 14 February 2009


ဆုေပးဖို. ျပင္ဆင္ေနၾကတာေလ....


ပထမရရင္ ဒီကားၾကီးမ်ားရမွာလားလို. စိတ္ကူးယဥ္လိုက္ၾကေသးတယ္၊ ျပီးေတာ့ ဟုတ္လဲဟုတ္ဘူး


ဒီ marina မွာျပိဳင္ရတာေလ


Shangri-La ကေလွေလွာ္ျပိဳင္ၾကမယ့္ လူၾကမ္းမ်ားအဖြဲ.

ဒီတစ္ခါေတာ့ ႏိုင္ပါျပီ

ဒီတစ္ခါ ေလွျပိဳင္ပြဲမွာ ကိုယ္တို.အသင္းႏိုင္ပါျပီ။ မီတာ၂၀၀ျပိဳင္ပြဲကို ပထမ၊ မီတာ၅၀၀ကို ဒုတိယ။ ၂ပြဲျပိဳင္တာ ၂ပြဲလံုးဆုရခဲ့ပါတယ္။ အိမ္အျပန္ မ်က္ႏွာပန္းလွခဲ့ျပီေပါ့ေနာ္။ ဒီေန့ Valentine day မွာေတ့ာ မေန့ကပင္ပန္ူတဲ့ အရွိန္နဲ့ အခုမွ (ညေန၄း၃၀)ႏိုးတာေလ။ လက္ေဆာင္ေပးရမယ့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္မွ မရွိသလို၊ လက္ေဆာင္ေပးဖို. ပိုက္ဆံလည္းမရွိပါဘူး။ ဟီးဟီး။
အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဗိုက္ဆာေနတယ္။

Thursday 12 February 2009

ေမေမ
မနက္ဖန္ဆို Dubai, Festival City မွာက်င္းပမယ့္ ႏိုင္ငံတကာDragon Boat ျပိဳင္ပြဲကို သြားျပိဳင္ၾကရမယ္တဲ့။ ထင္မထားဘူးေမေမရယ္။ ေရမကူးတတ္တဲ့ အေမ့သမီးက ဒီလိုျပိဳင္ပြဲကို ပါရလိမ့္မယ္လို.။ ဒီတခါေတာ့ ႏိုင္ခ်င္ႏိုင္၊ ရွံဳးခ်င္ရွဳံး အရင္တခါလို စိတ္မေပ်ာ့ေတာ့ဘူးေနာ္။
ေန့လည္က ေရႊတိဂံုဘုရားၾကီးဓာတ္ပံုေတြ.ေတာ့ အမိေျမကို တမ္းတမ္းတတလြမ္းမိတယ္။ ေမေမ့ကိုေရာေပါ့။ ျပန္လာဖို.စီစဥ္တာေတာင္ အေျခအေနအရပ္ရပ္ေၾကာင့္ လာခြင့္မရေတာ့တာ ၀မ္းနည္းမိတယ္ေမေမရယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အိမ္ျပန္ခ်င္လွျပီ။ ဒီမွာအစစအရာရာ အဆင္ေျပေပမယ့္ ေမေမ့ကိုတအားလြမ္းေနတယ္။
အစ္မေတြရွိတာ ေမေမ့ကိုမမွီပါဘူး။ သူတို.ေတြ အရမ္းအလိုလိုက္ထားၾကေပမယ့္၊ ေမေမ့အရိပ္ေအာက္မွာလို မေပ်ာ္ဘူး။
တခါတခါ ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ အရမ္းသတိရတယ္။ မနက္ေစာေစာမထရင္ဆူတဲ့ ေမေမ့ကိုလြမ္းတယ္။ ထမင္းအခ်ိန္မွန္မစားရင္ ေျပာတတ္တဲ့ ေမေမ့ကိုလြမ္းတယ္။ ကိုယ္တိုင္ေခါင္းေလ်ာ္ရတိုင္း အိမ္မွာ အျမဲေခါင္းေလ်ာ္ေပးတတ္တဲ့ ေမေမ့ကိုလြမ္းတယ္။ ေမေမမရွိကတည္းက အ၀တ္ေတြလဲ မီးပူမတိုက္ႏိုင္တာ မ်ားျပီ။ အစစအရာရာပါဘဲ ေမေမရယ္။ လစ္ဟင္းေနတာမ်ားေနျပီ။ ေမေမျပန္လာရင္ေကာင္းမယ္။ ေမေမမေပ်ာ္ႏိုင္တဲ့ အရပ္ကိုလဲ အတင္းမေခၚရက္ပါဘူးေလ။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ေမေမ့ကိုခ်စ္တယ္။

Monday 2 February 2009

ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေလ.....

ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေလ.....
အရင္ကလို နင့္ေခါင္းေလးကို
ငါ့ရင္ခြင္ထဲဖြဖြဆြဲသြင္းလို.
အခ်စ္အေၾကာင္း၊ ဘ၀အေၾကာင္းေတြ
မဆံုးတမ္းစကားေတြေျပာခ်င္တယ္။
ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေလ.....
အရင္ကလို Moon Bakeryမွာ
ငါတို.ၾကိဳက္တဲ့ Ladna တူတူစားရင္း
အင္းယားကန္ေဘာင္ကို ေငးတတ္တဲ့
နင့္မ်က္ႏွာႏုႏုေလးကို
ထိုင္ဖတ္ခ်င္တယ္။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေလ.....
အရင္ကလို တီတီတာတာေျပာတတ္တဲ့
နင့္စကားသံေလးေတြ နားေထာင္ရင္း
နင့္ဆံႏြယ္ေတြကို
ရွိဳက္နမ္းခ်င္တယ္။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေလ.....
နင့္နားကို ငါျပန္လာခ်င္တယ္။

Sunday 1 February 2009





မေန့က ရံုးပိတ္ရက္မွာ အသစ္ဖြင့္တဲ့ Dubai Mall ကိုေလ်ာက္သြားျဖစ္တယ္။ ငါးျပတိုက္ အၾကီးၾကီးေတြ.ခဲ့တယ္။ စင္ကာပူက Santosa နဲ့တူမယ္ထင္တယ္ေနာ္။ ဓာတ္ပံုေလးေတြေလ်ာက္ရိုက္ျဖစ္တယ္။