အင္တာနက္နဲ့ ကြန္ပ်ဴတာ

ဘေလာ့ ေလာကထဲကို မေရာက္ရတာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိသြားျပီ။ အင္တာပ်က္ၾကီး ေဒါင္းသြားတာ ငါလဲ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ခဲ့။ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ ေယာင္ရမ္းျပီး Laptop ခလုတ္ဖြင့္မိရင္ ေမ့တတ္လြန္းတဲ့ ငါ့ကိုယ္ငါ
စိတ္ဆိုးမိတယ္။
(အင္တာပ်က္ မေကာင္းပါဘူးဆိုမွ)
ဟိုးအရင္....၁၉၉၉ခုႏွစ္ ၈တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ေလာက္က ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာ အသံုးခ်လို.ရတာ အမ်ားၾကီးရွိခဲ့သလိုဘဲ။ ကိုယ္ပိုင္ကြန္ပ်ဴတာမရွိလို. သင္တန္းခ်ိန္ေလး အခ်ိန္လုျပီး ေျပးသံုး၊ သူမ်ားအိမ္က ကြန္ပ်ဴတာေလး လိုက္ႏွိပ္။ mouse ေလးကို ကလစ္ႏွိပ္ေနရရင္ကိုေပ်ာ္ေနတာ။ Game ေတြေဆာ့တယ္။ Paint ထဲမွာ ပံုေလးေတြဆြဲတယ္။ Microsoft ထဲမွွာ စာေတြ စီတတ္တယ္။ အမ်ားၾကီး အမ်ားၾကီးပါဘဲ တစ္ေန့တစ္ေန့ ကြန္ပ်ဴတာ သံုးလို.ေတာင္မ၀ဘူး။
၂၀၀၉ခုႏွစ္မွာ ကိုယ္ပိုင္ ကြန္ပ်ဴတာေလးကို အင္တာနက္ၾကီးနဲ့ ခ်ိတ္ဆက္ႏိုင္လာေတာ့ သံုးစရာ၊ ရွာစရာ၊ ဖတ္စရာ၊ မွတ္စရာေတြ ပိုမ်ားလာတယ္။ အခု အင္တာပ်က္ၾကီးေဒါင္းသြားေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာက မီးပိတ္၊ စာအုပ္ကေလးပိတ္ထားသလို ဂ်ိတ္။ အင္တာနက္မရွိဘဲ Game မေဆာ့တတ္ေတ့ာဘူး။ အင္တာနက္မပါဘဲ ပံုေတြမဆြဲခ်င္ဘူး။ အင္တာနက္ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာမဟုတ္တဲ့ microsoft မွာ စာမစီတတ္ေတာ့ဘူး။
ခက္ျပီ.... .....
ကံေကာင္းလို. ဒီေန့ အင္တာနက္ၾကီးျပန္ရျပီ။ မဟုတ္ရင္ ငါ့ကြန္ပ်ဴတာေလး ဒီတစ္သက္ အိပ္ပုတ္ၾကီးျပီး၊ ျပန္ႏိုးထခြင့္ေတာင္ရပါ့မလားေနာ္။