ငါရွံဳးတယ္

ေရျပင္ကို ေလွာ္တတ္နဲ့ ထိုးခြင္း၊ လက္ေမာင္းနဲ့ ေက်ာျပင္က ၾကြက္သားေတြကို စုစည္း၊ အေရွ.တူရူကို မ်က္ႏွာမူျပီး ငါေလွကိုေလွာ္တယ္။ ေဘးက ဗလေကာင္းေကာင္း မ်က္ႏွာျဖဴလူမ်ဳိးေတြၾကားထဲမွာ အေရွ.တိုင္းသားေတြခ်ည္း စုစည္းထားတဲ့ အေကာင္ေသးေသး၊ ဗလေသးေသး ငါတို.ေလွကေလး မ်က္ႏွာငယ္ခဲ့ရတယ္။ follow me ဆိုတဲ့ သူမ်ားေတြရဲ့ အသံကို မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း၊ ဒိုင္လူၾကီးရဲ့ ခရာမွဳတ္သံကို ေစာင့္ဆိုင္းရတယ္။

GO! ဆိုတာနဲ့ အားလံုးတတ္ညီလက္ညီေလွာ္ခတ္ခ့ဲၾကတယ္။ တစ္မိနစ္ပါဘဲ။ အားကုန္သံုး၊ အသံကုန္ဟစ္ျပီး၊ ေလွာ္တတ္ညီညီနဲ့ေပါ့။ မိတာ ၅၀၀ကို ေရာက္ခါနီးျပီ။ ငါတို.ေလွ ထိပ္ဆံုးမွာ။ အားတတ္ျပီးေလွာ္ခတ္ခဲ့တယ္။
မေမ်ွာ္လင့္တဲ့ ကံၾကမာဆိုတာ ဘယ္သူသိမွာလဲ။ ထိပ္ဆံုးက ေလွတစ္စင္းျဖစ္ရက္နဲ့ ေနာက္ဆံုးကိုေရာက္ခဲ့ရတာ။ ေဘးေလွ captain ရဲ့ ေလွအထိန္းသိမ္းညံ့လို.ဘဲလား၊ ေလလမ္းေၾကာင့္ဘဲလား ငါမသိဘူး။ သူတို.ေလွ ငါတို.ေလွေရွ့ကို ကန့္လန့္ျဖတ္၀င္လာတယ္။ ေလွေလွာ္သားေတြ လန့္သြားတယ္။ ဆက္ေလွာ္ေနၾကတုန္း၊ ထိမ္းသိမ္းေရ အဖြဲ့ေတြက ေလွကိုရပ္ခိုင္းတယ္။ မရပ္ရင္ ေလွ၂စင္းလံုး ေမွာက္ကုန္မယ္ေလ။ ေနာက္က လိုက္လာတဲ့ ေလွ၃စင္း က ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ ကိုအသီးသီးရသြားတယ္။ သူမ်ားေလွနဲ့ အတိုက္ခံရတဲ့ ငါတို.ေတြကေတာ့ က်န္ရစ္ေပါ့။ အသင္း ၅၀ေက်ာ္ျပိဳင္တဲ့ ပြဲမွာ semi final ကိုေရာက္ဖို. ငါတို. ခက္ခက္ခဲခဲတတ္ခဲ့ရတယ္။ professional မဟုတ္တဲ့ ငါတို.ေတြ စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ့ ပင္ပန္းစြာ က်င့္ခဲ့ရတယ္။အခုေတာ့.... နံပါတ္ေလးနဲ့ နံပါတ္၅ကို လုဖို. final ကို ထပ္ေစာင့္ရမယ္တဲ့။ မေစာင့္ခ်င္တာ့ဘူး။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ပ်က္စီးကုန္မွေတာ့ ဘာဆက္လုပ္ႏိုင္ေတာ့မွာလဲ။ ၄ဘဲရရ၊ ၅ဘဲရရ။ ပထမ မွမဟုတ္တာ။ Captain ကုိေျပာျပီး ျပန္လာခဲ့တယ္။ သူကေတာ့ dubai race အတြက္ အသင့္ျပင္ထားဖို.ေျပာတယ္။ ဆက္ျပီး ေလွာ္ျဖစ္မေလွာ္ျဖစ္ကေတာ့............