အထီးက်န္စိတ္

တခါတရံ ငါေလ
ဘာကိုလိုခ်င္မွန္းမသိ
ေတာင့္တေနမိတယ္။
ေကာင္းကင္ထဲကို
လြင့္စင္တတ္သြားတဲ့
မီးခိုးေငြ.တန္းေလးေတြလို
ငါ့စိတ္ေတြလည္း
ေထြရာေလးပါး ေတြးခ်င္တိုင္း
ေမ်ာပါလ်က္။
လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းခြက္ကို
လက္ကကိုင္ျပီး၊ ကဗ်ာမဆန္တဲ့
စာလံုးေတြလည္း ရိုက္ထည့္ေနမိတယ္။
ညမိုးခ်ဳပ္မွာ
သည္းသည္းမည္းမည္းရြာေနတတ္တဲ့
မိုးသံကို တမ္းတမိေနေပမယ့္
တကယ္တမ္း ငါ့နားမွာ ၾကားေနရတာ
ေလေအးေပးစက္ျမည္သံတခ်ိဳ.။
အေမွာင္ကို ေၾကာက္တဲ့ငါ
စာၾကည့္မီးလံုးေလးက အလင္းေရာင္နဲ့
ငါ့ညေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္တတ္ေနျပီေလ
တခါတရံေတာ့လည္း
အိမ္မွာလို အလုပ္ကျပန္လာရင္
ကိုရီးယားကားေလးၾကည့္ရင္း
အေမခူးေကၽြးတဲ့ ထမင္းကို
အဆင္သင့္စားရတဲ့ဘ၀ကို
ျပန္ရခ်င္သား။
ေလာကဓံထဲကို
ဆတ္ဆတ္ေဆာ့ေဆာ့
၀င္တိုးမိေတာ့
အထီးက်န္သားေကာင္
ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ခဲ့ရေပါ။
တခါတရံေတာ့လည္း
စီးကရက္ေသာက္ၾကည့္ခ်င္မိတယ္
မီးခိုးေငြ.ေတြၾကား စိတ္ခံစားမွဳေတြ
ေမ်ာပါႏိုင္ခြင့္ရွိမလားလို.ေလ။
ဖိစီးမွဳေတြမ်ားလာတိုင္း
သီခ်င္းေတြနားေထာင္လြန္းလို.
နားၾကပ္ေလးေတာင္
ပြန္းပဲ့ဒဏ္ရာဗလပြနဲ့ေပါ့။
အခုအခ်ိန္ေသခ်ာေနတာကေတာ့
ငါ အခ်စ္ကို ရွာေဖြေနမိျပန္ျပီ။