အိမ္ျပန္ခ်ိန္

အခ်ိန္တန္ရင္ အိမ္ျပန္ရတယ္ဆိုတဲ့စကားက အေမ့အတြက္မ်ားလား။
visit visa ၂လ၊ extension visa ၁လ နဲ့ စုစုေပါင္း၃လကို အသက္ဆက္ျပီးေနာက္၊ အခ်ိန္တန္ေတာ့လဲ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ေရာက္ခဲ့ရတယ္ေနာ္။ မျပန္ခ်င္ဘူးတဖြဖြေျပာရင္း နယ္ျခားမွာ ခ်စ္တဲ့သမီးေတြကို ထားခဲ့ျပီး အမိေျမကို ျပန္ေပဦးေမေမေရ။
တစ္ေန့လုံုး စိတ္ေတြလွဳပ္ရွား၊ ေတြ.ကရာ အလုပ္ေတြအကုန္ေလ်ာက္လုပ္၊ အထုပ္ကို ျဖည္လိုက္ထည့္လိုက္နဲ့ ျပန္မယ့္ေန့ကေမေမ့ပံုရိပ္။
ျပန္ခါနီးထိ သမီးေတြစားခ်င္တာကို တာ၀န္ေက်စြာ ေၾကာ္ေလွာ္ခ်က္ေပးခဲ့တဲ့ ေမေမ။
သမီးေတြကန္ေတာ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ မ်က္ရည္ေတြ၀ဲျပီး ဆုေတြေပးေနတဲ့ေမေမ။
ေလယာဥ္ကြင္းေရာက္ခ်ိန္ ထြက္ခါနီးမွာ စိတ္ေတြလွဳပ္ရွားျပီး၊ ငိုမဲ့မဲ့ ျဖစ္ေနတဲ့ ေမေမ့မ်က္ႏွာ။
ဘန္ေကာက္ေရာက္လို. ဖုန္းဆက္ခ်ိန္မွာ ငိုသံပါနဲ့ စကားေျပာေနတဲ့ ေမေမ့စကားသံ။
ရန္ကုန္ကိုေခ်ာေခ်ာေမြ.ေမြ.ျပန္ေရာက္တယ္လို. ပို.လိုက္တဲ့ အေၾကာင္းၾကားစာထဲက ေမေမ့၀မ္းနည္းရိပ္ေတြ။
အကုန္လံုးကို မွတ္မိေနဆဲပါ။
ရန္ကုန္က မိသားစုေပ်ာ္ရႊင္စြာေနခဲ့ဖူးတဲ့ အိမ္အေဟာင္းေလးမွာ တစ္ေယာက္ထဲ အထီးက်န္စြာေနရမယ့္ အသက္၆၀ မိခင္အိုတစ္ေယာက္၊ ၃လဒီမွာေနျပီး၊ ၁လျပန္ေနရတဲ့ ေလယာဥ္ခရီးစဥ္ကို ႏိုင္ငံျခားဘာသာ သိပ္မကၽြမ္းတဲ့ဘဲ ေခါက္တုန္.ေခါက္ျပန္လုပ္ေနပါသတဲ့။ သမီးေတြ မ်က္ႏွာျမင္ေတြ.ခြင့္ရဖို.အတြက္ သူအလြန္ေၾကာက္ခဲ့တဲ့ ေလယာဥ္စီးျခင္းကို မေမာႏိုင္ မပန္းႏိုင္ ရင္ဆိုင္ေနပါသတဲ့။ ကိုယ္ဆိုရင္ေရာ ေမေမ့ေလာက္ရဲရင့္ပါ့မလား။
ေလယာဥ္ကြင္းမွာ ရိုက္ခဲ့ရတဲ့ ဓာတ္ပံုကို ၾကည့္မိမွ ေမေမအသက္ၾကီးသြားမွန္းသတိထားမိၾကတယ္ ေမေမ။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ေနာက္ႏွစ္မွျပန္ေတြ.ခြင့္ရမယ့္ ေမေမ့ကို လြမ္းေနတဲ့
သမီးငယ္။