ခ်စ္မိခဲ့သမၽွ....(၈)

ေက်ာင္းမဆင္းခင္ သူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီး အိမ္ေစာေစာျပန္လာၾကတယ္။ အတန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလး တစ္ေယာက္လည္း ပါလာတယ္။ ကားေပၚမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ထံုးစံအတိုင္း တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေျပာၾကရင္းေပါ့။ ေလ်ာက္ေျပာၾကရင္းနဲ့ ကိုယ္ေကာင္မေလးေတြ အမ်ားၾကီးထားတဲ့ ဘက္ကိုေရာက္သြားၾကတယ္။ ေထြးေလးကအရမ္းစြံတယ္ ဘာညာေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းကေျပာတယ္၊ နင္ဘယ္ေလာက္စြံစြံ နင္လိုက္လို.မရတဲ့ အစ္မၾကီးတစ္ေယာက္ ရွိတယ္တဲ့။ သူငယ္ခ်င္းေတြေရွ.မွွာ ေစာ္ကားခံလိုက္ရသလိုဘဲ။ ခ်က္ခ်င္းမာနက ေထာင္ထလာတယ္။ ဘယ္သူလဲ၊ ဘယ္ဌာနကလဲ။ ငါရေအာင္လုိက္ျပမယ္ေပါ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေလာင္းေၾကးစားေၾကး ပြဲေလးတစ္ခု ဖန္တီးျဖစ္ၾကတယ္။ ၁လအတြင္း အဲဒီမမကို ရေအာင္လိုက္၊ မရရင္ အရွံဳးေပါ့။ ေလာင္းေၾကးကိုေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အဲဒီေန့က အျပန္မွာေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္စိတ္ကူးယဥ္ျခင္းေတြအျပည့္နဲ့ေပါ့။ သူမကို က်လာေအာင္ ဘယ္လိုခ်ဴရမလဲလို.ေလ။ အမွန္တကယ္ေတာ့ အဲဒီမမကို နာမည္ေတာင္မၾကားဖူးဘူး။ မ်က္ႏွာျမင္ဖူးဖို.ဆို အေ၀းၾကီး။
သူငယ္ခ်င္းေပးသြားတဲ့ ဟန္းဖုန္းနံပါတ္ေလးတစ္ခုဘဲ ကိုယ့္လက္ထဲမွာ အဆက္အသြယ္လုပ္စရာရွိတယ္။ မထူးဘူးကြာဆိုျပီး၊ ဖုန္းနံပါတ္ေတြကို ေကာက္ႏွိပ္မိတယ္။ ဟဲလို...တဲ့။ ေကာင္မေလးေတြ ပဲေလးနဲ့ ဖုန္းထူးေနက် အသံမ်ိဳးေလး။ အသံခ်ိဳခ်ိဳေလး။ ကိုယ္ကေတာ့ ရင္ေတြတုန္ေနတယ္။ ေဟာက္လႊတ္မွာလဲ ေၾကာက္သား။ မထူးဘူးဆို အားတင္းျပီး ေျပာျဖစ္တယ္။ မမကို ခင္ခ်င္လို.ပါလို.။ သူမ နဲနဲစဥ္းစားေနပံုရတယ္။ ျပီးမွ ဘယ္အတန္းကလဲ၊ ဘယ္ႏွစ္ကလဲေမးတယ္။ ကိုယ္ျပန္ေျဖေတာ့ ကိုယ့္ကို လံုး၀မသိဘူးတဲ့။ ဟီး အားရစရာဘဲ။ ကိုယ္က ကိုယ့္နာမည္ကို ေကာင္မေလးတိုင္းသိတယ္လို. ထင္ေနတာ။ ဒါေပမယ့္ စကားေကာင္းေကာင္းျပန္ေျပာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ့ မထင္မွတ္ဘဲ ဖုန္းဇာတ္လမ္းေလးကို ၁၀ရက္ေလာက္ လုပ္ျဖစ္တယ္။ ၾကားအခ်ိန္ေတြမွာလဲ မမသြားေလရာလိုက္ေခ်ာင္း၊ အေၾကာင္းေတြ စံုစမ္းေပါ့။ မမက အစိုးရဘက္က အေကာင္ေတာ္ေတာ္ၾကီးၾကီးရဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီး။ ေက်ာင္းကိုလာရင္ ပါဂ်ဲရိုးၾကီးစီးျပီးလာတယ္။ ၅ခနဲ့ မမဆိုရင္ လူတိုင္းသိသူေပါ့။ ဟန္းဖုန္းေတြ စေပၚကာစ အခ်ိန္မွာ နံပါတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းျပီး သံုးႏိုင္သူတစ္ေယာက္။ မမရဲ့ ဆိုးတဲ့ အခ်က္က ရည္းစားမ်ားျခင္း။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းက ေကာင္ေေလးေတြနဲ့ ရည္းစားမထားဘဲ၊ အျပင္ကလာတဲ့ အစ္ကိုၾကီးေတြနဲ့သာ တြဲတတ္တယ္။ မမကို ပ်က္စီးေနသူလို. ေျပာၾကတဲ့သူေတြက အမ်ားၾကီး။ ဘယ္သူေတြ ဘာဘဲေျပာေျပာ ဖုန္းဆက္လိုက္တဲ့ ၁၀ရက္အတြင္းမွာ မအိပ္ႏိုင္ မစားႏိုင္ စြဲလန္းခဲ့ရသူက ကိုယ္။
မမက ျမင္ဖူးခ်င္တယ္ဆိုလို. ခ်ိန္းထားတဲ့ေန့မွာ၊ အေရးၾကီး ပရက္တီကယ္နဲ့ က်ဴတိုရီယယ္ရွိတာကို ဖ်က္ျပီး၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေအာ္တာခံျပီး သြားေတြ.ခဲ့တယ္။ တကယ္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ့ၾကေတာ့ ဖုန္းထဲမွာခ်ိဳသေလာက္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြေရွ.မွာက် မခ်ိဳေတာ့ပါလားမရယ္။ ကိုယ္က အရမ္းကို တစ္ဖက္သက္ အရူးအမူးျဖစ္လို. လက္ခံေတြ.ေပးရတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး။ ဖုန္းထဲမွာတုန္းကေတာ့ မင္းကို ျမင္ဖူးခ်င္လို.၊ ဒီေန့မွ မင္းနဲ့မေတြ.ရရင္ မမေနလို.မရေတာ့ဘူးလို. ကိုယ္ရူးေအာင္ေျပာခဲ့တဲ့ မမအသံေတြ။ လက္ေတြ.မွာေတာ့ Max Orange တစ္ပုလင္းကို ေသာက္ရင္း မမေရွ.မွာ ေက်ာက္ရုပ္တစ္ခုလို ထိုင္ခဲ့ရတာေပါ့။ (အဲဒီခ်ိန္ကစျပီး၊ ကိုယ္ေန့တိုင္း မမေရွ.မွာ Max Orange ကိုေသာက္ရင္း လေပါင္းမ်ားစြာ ေနခဲ့ရတယ္၊ ခုေတာ့ Orange ကို အရမ္းမုန္းသြားျပီ) စေနာက္တတ္တဲ့ မမသူငယ္ခ်င္းေတြက ကိုယ့္ကိုသနားလာၾကတယ္။ မမကို အဲေလာက္ရူးေနတာကို ဆူေျပာစျပဳလာတယ္။ အျမဲမခြဲတမ္း တတြဲတြဲ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအုပ္နဲ့ ေ၀းလာတယ္။ စာသင္ခ်ိန္ေတြမွာ စာသင္ခန္းထဲ၇ွိရမယ့္အစား ကင္န္တင္းနဲ့ မမတို. စာသင္တဲ့အေဆာင္ေရွ.မွာဘဲ အခ်ိန္ကုန္တတ္လာတယ္။ ညေနခင္း စာက်က္ခ်ိန္ကေန မမဆီဖုန္းဆက္ခ်ိန ္ျဖစ္လာတယ္။ Shopping မထြက္တတ္တဲ့ သူက မမလိုခ်င္သမွ် ၀ယ္ေပးဖို.၊ ၀ယ္သမွ်အထုပ္ေတြ ဆြဲေပးဖို. မညည္းမညဴ လုပ္တတ္လာတယ္။ ဘယ္ေကာင္မေလးကိုမွ စိတ္မ၀င္စားႏိုင္ေတာ့ေအာင္ မမျပဳစားထားတယ္။ ကဗ်ာစာအုပ္ထုတ္ေတာ့ တစ္အုပ္လံုးမမအေၾကာင္းေတြခ်ည္း ေရးျဖစ္တယ္။
ကို္ယ္ေက်ာင္းမတတ္ဘူးလို. ေျပာထားတဲ့ေန့မွာ မမက သူ.ခ်စ္သူကို ေက်ာင္းကိုေခၚလာတယ္။ ကိုယ္ကလဲ ကံဆိုးစြာနဲ့ မမနဲ့မေတြ.ရရင္ မေနႏိုင္လို.၊ ရွိတဲ့ ကိစကိုဖ်က္ျပီး ေက်ာင္းကိုအေရာက္လာမိတယ္။ ကင္န္တင္းမွာ ကိုယ္တို.ထိုင္ေနက်ေနရာမွာ မမကို အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္နဲ့ တြဲေတြ.လိုက္ရတယ္။ မမကိုယ့္ကိုျမင္ေတာ့ အံ့ၾသသြားတယ္။ သူ.သူငယ္ခ်င္းတြကလဲ မေနႏိုင္စြာ ေထြးေလး ေက်ာင္းမတတ္ဘူးဆိုတဲ့။ ေဘး၀ိုင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြက မၾကားတၾကားလွမ္းစေနတယ္။ ကိုယ္ဘာမွ မၾကားေတာ့ဘူး။ ရင္ေတြအရမ္းခုန္တာ ျမန္ေနတယ္၊ ခ်က္ခ်င္းငိုခ်င္လာတယ္။ မမကေတာ့ ခပ္တည္တည္ဘဲ ထိုင္ေလတဲ့။ ေအးေပါ့ အမွန္တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ကဘဲ တစ္ဖက္သက္ရူးမိတာကိုး။ ကိုယ္ေတာင္မွ (အရင္ေကာင္မေလးေတြတုန္းက ခဏခဏျဖတ္ခဲ့မိတာဘဲ။) သူလဲ ကိုယ့္ကို ၾကာၾကာဘယ္စိတ္၀င္စားႏိုင္ပါ့မလဲေနာ္။ ဒါေပမယ့္ေလ ကိုယ္ဘယ္သူကိုမွ အရူးမလုပ္ခဲ့ဘူး။ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘဲ ကိုယ့္ေဘးမွာ ေကာင္မေလးေတြရွိေနတယ္ဆိုတဲ့ သာယာမွဳတစ္ခုအတြက္နဲ့ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ စြဲလန္းေအာင္ဆက္မလုပ္ဘူး။ မမေျပာတဲ့အတိုင္း ခံုမွာ၀င္ထိုင္ျဖစ္တယ္။ သူ.အစ္ကိုၾကီးနဲ့ မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ ကိုယ္မခံႏိုင္ေတာ့လို. အဲဒီ၀ိုင္းကေန ထြက္ေျပးခဲ့တယ္။ ကင္န္တင္းအျပင္ဖက္ကို ေရာက္တာနဲ့ ေခါင္းေတြအ၇မ္းမူးလာတယ္။ အဲဒီေန့က ေက်ာင္း၀င္းထိပ္မွာ ကိုယ္မူးလဲခဲ့တယ္။
ေနာက္ေန့ေတြ ဖုန္းထပ္ဆက္ေတာ့၊ ထပ္ေတြ.ၾကေတာ့ မေျပာင္းလဲတဲ့ပံုစံနဲ့ ဆက္ေတြ.ၾကတယ္။ ကိုယ္လဲဆက္ရူးခဲ့တယ္။မမရဲ့ အျမဲေျပာင္းလဲေနတတ္တဲ့ ခ်စ္သူေတြအတြက္ ကိုယ္ၾကိတ္ငိုခဲ့ရတယ္။ တစ္ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန့မွာ ပထမဆံုးစေတြ.တဲ့ေန့က အက်ီေလးကို အမွတ္တရ၀တ္ဆင္ေပးလာတဲ့ မမကို အရမ္းေက်းဇူးတင္မိတယ္။ အိမ္လာလည္ဖို. မမကခဏခဏ ဖိတ္ေခၚခဲ့ေပမယ့္၊ အိမ္ေရွ.က ျဖတ္ေလ်ာက္တာနဲ့တင္ ခမ္းနားလြန္းတဲ့ မမရဲ့အိမ္ကို ၀င္မလည္ရဲခဲ့ဖူး။
စာေမးပြဲအရမ္းနီးေနျပီ။ မမေရာကိုယ္ေရာ၊ အေရးၾကီးတဲ့ႏွစ္ေတြေရာက္ေနၾကျပီ။ ကိုယ္စာမက်က္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ မမမ်က္ႏွာမွာဘဲ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာရွိေနသလို ဖတ္ေနခဲ့တဲ့ ရလာဒ္ကေတာ့ အဲဒီႏွစ္မွာ ကိုယ္စာေမးပြဲက်တယ္။ မမကေတာ့ ဂုဏ္ထူးေတြနဲ့ေအာင္ျပီး၊ ေက်ာင္းျပီးသြားတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့တယ္။ ၾကာေတ့ာလဲ မမကိုယ့္ကိုေမ့သြားတယ္။ ကိုယ့္ဘက္ကေတာ့ November 11ရက္ (မမနဲ့ စေတြ.ခဲ့ရတဲ့ေန့ေလး)ကို ခုထိေမ့မရေသးဘူး။