Wednesday 3 December 2008

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေပးသူ

Alarm သံဆူဆူညံညံက Aircon ေအးေအးမွာ ေကြးေနေအာင္အိပ္ျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ နတ္ဆိုးသံ။ အဲဒီနတ္ဆိုးသံကို ပြစိပြစိလုပ္ရင္း၊ အိပ္ရာကေန မထမျဖစ္ထရျပီေပါ့။ မ်က္ႏွာသစ္၊ ေရခ်ိဳးျပီး၊ ခပ္ေႏြးေႏြးအ၀တ္ကို ၀တ္ဆင္ျပီး၊ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းခဲ့တယ္။ ဒီခ်ိန္ဆို သူမအလုပ္ကျပန္လာေတာ့မယ္ေလ။
အေဆာင္ေအာက္မွာ ျမိဳ.ထဲသြားၾကမယ့္သူတခ်ိဳ.က ဖယ္ရီေစာင့္ေနၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကိုျမင္ေတာ့ " လင္း, ဘယ္သြားမလို.လဲတဲ့" လွမ္းေမးတယ္။ ကိုယ္က "သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ကိုေစာင့္ေနတာ"လို. ခပ္တိုတိုေျဖရင္း၊ Hand Phone က music player ေလးကိုဖြင့္ျပီး၊ နားၾကပ္ေလးကို နားထဲခပ္ျမန္ျမန္ထိုးထည့္လိုက္တယ္။ မဟုတ္ရင္ ျပီးဆံုးမွာမဟုတ္ေတာ့တဲ့ ေမးခြန္းေတြ တရစပ္လာဦးမယ္။ အဲဒီေတာ့ သီခ်င္းကို volume အဆံုးထိဖြင့္ျပီး၊ စညး္ခ်က္ထဲေမ်ာပါပစ္လိုက္တာ ကိုယ့္အတြက္ အေကာင္းဆံုး အပန္းေျဖမွဳတစ္ခုဘဲေလ။ 90ne ရဲ့ "စလံုးမွာ" ဆိုတဲ့သီခ်င္းေလးကိုနားေထာင္ရင္း၊ သူမလာမယ့္လမ္းကို ေမွ်ာ္မိတယ္။ ၇း၂၀မိနစ္မွာ သူမစီးလာတဲ့ ဖယ္ရီကားေလးေရာက္လာတယ္။ ကိုယ္ေမ်ွာ္လင့္ေနတဲ့ လမင္းေလးက ျပံဳးေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ့ ကားေပၚကေနဆင္းလာတယ္။ သူမသူငယ္ခ်င္းမေလးေတြနဲ့ စကားေျပာၾကရင္းေပါ့။ မ်က္ႏွာေပၚက်ေနတဲ့ ဆံပင္ရွည္တစ္ခ်ဳ.ိကိုသပ္တင္ရင္း ကိုယ့္ေရွ.ကေနျဖတ္သြားေတာ့ သတိထားမိေနတယ္ဆိုတဲ့ အၾကည့္တစ္ခ်က္နဲ့အတူ အျပံဳးတခ်ိဳ.ကို လက္ေဆာင္ေပးသြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူမရဲ့ အေဆာင္တံခါး၀ဆီသို. တေရြ.ေရြ.ေပါ့။ ျပီးသြားျပီေလ....ကိုယ့္ရဲ့ တစ္ညေနေတာ့။ အျပန္လမ္းမွာ ရင္ထဲကတစ္ခုခု က်န္ေနခဲ့သလိုဘဲ။ ႏွလံုးသားဗလာနဲ့ေပါ့။
ဖယ္ရီေပၚက ဆင္းတာနဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့ စကားေျပာရင္း၊ သူ.ကိုရွာမိတယ္။ ညေနအလုပ္ကျပန္တိုင္း ရီေ၀တဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ့ ေစာင့္ၾကည့္ေနတတ္တဲ့ တစ္ေယာက္ေပါ့။ ေတြ.ပါျပီ။ အေႏြးထည္အနီေရာင္ေလးက ေယာက်ာ္းမဆန္စြာ ျဖဴေနတဲ့ သူ.အသားအရည္နဲ့ အခ်ိဳးက်စြာ ၾကည့္ေကာင္းေနျပန္တယ္။ ေဆးဆိုးထားတဲ့ ဆံပင္ေရႊညိဳေရာင္ေလးေတြနဲ့ ဖံုးအုပ္ထားတဲ့ၾကားက သူ.ရဲ့မ်က္၀န္းေတြက အေရာင္ေတာက္ပစြာ သူမကိုစိုက္ၾကည့္လ်က္ေပါ့။ သူမနဲ့မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္ခ်ိန္မွာ ရွက္ျပီးေခါင္းငံု.သြားတတ္တဲ့ သူ.အမူအရာေတြက သူမရဲ့ "ကို"နဲ့ယွဥ္ရင္ေတာ့ အားနည္းခ်က္ေတြဘဲေပါ့။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ့ ကိုယ့္ကို ပိုးပမ္းေနပါတယ္ဆိုတဲ့ အသိက ခ်စ္သူရွိေနေပမယ့္လည္း၊ သာယာေနခ်င္ျပန္ေသးတယ္ေလ။ ျပီးေတာ့ ေကာင္ေလးက ခ်စ္စရာေလး။ ကေလးဆန္ဆန္ရုပ္ကေလးနဲ့။ အဲေလာက္၇ွက္တတ္တဲ့သူ.ကို မ်က္လံုးခ်င္းတစ္ခ်က္ဆံုေအာင္လုပ္ျပီး၊ အလွပဆံုးျပန္ျပံဳးျပလိုက္တယ္။ သူ.ကိုေက်ာခိုင္းျပီး အေဆာင္တံခါးဆီသို. လွမ္းေလ်ာက္လိုက္တယ္ဆိုရင္ဘဲ ၊ ေကာင္ေလးကို လံုး၀ေမ့သြားျပီး၊ "ကို"ဆီဖုန္းဆက္ဖို.ကိုဘဲ ေတြးေတာရင္း........... ။

3 comments:

Anonymous said...

ျဖစ္ျပန္ၿပီ.....

GHOSTBELL said...

အာ...နင္ကလည္း၊ အဲဒါshort storyေရးေနတာေလ။ ငါ့အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး။ ေရာမပစ္နဲ့ဟ

♥ Acacia ♥ said...

ဟြား ဒါလည္း ေရးတတ္တာပဲ ဘာပဲေျပာေျပာ ေရးလို႕ရတာ အကုန္ေရး ဖတ္လို႕ရတာ အကုန္ဖတ္မယ္